مهدويت، باورداشت ديني است كه همه زواياي زندگي ما را در برميگيرد و بر رويكرد و رفتارهاي سياسي، اجتماعي و فرهنگي ما اثر ميگذارد. شايد كمتر انديشه ديني را بتوان سراغ گرفت كه همانند مهدويت با ابعاد مختلف زندگي ما در هم تنيده شده و در ارتباط مستقيم بوده است. زواياي اين بحث در مقالات مختلف مورد بررسي قرار گرفته است؛ اما اين مسئله مطرح است كه آيا جامعه منتظر، جايگاه محوري و راهبردي مهدويت را دقيقاً شناسايي كرده و برنامهها و سياستهاي خود را در اين زمينه تعيين كرده است؟!

آنچه مشخص است اينكه ما نتوانستهايم آنگونه كه شايسته و بايسته است، مهدويت را نقطه كانون و محوري برنامة و فعاليتهاي خود قرار دهيم و راهبردهاي مشخصي در رابطه با آن اتخاذ كنيم. علّت آن نيز نبودن برنامه جامع در «سياستگذاري فرهنگي» است؛ يعني، نه تنها راهبردها و استراتژيهاي خاص نسبت به مهدويت نداريم، بلكه سياستها و خط مشيهاي روشني نيز در اين زمينه نداريم. از اينرو بايد تغيير و دگرگوني اساسي در نوع نگاه ما نسبت به مهدويت صورت گيرد و جايگاه محوري و بنيادي آن نه تنها در سياستها و برنامههاي كلان ما مشخص گردد؛ بلكه در راستاي تبيين، ترويج و تبليغ آن نيز برنامهها و راهبردهاي مشخصي ارائه و اجرا شود.اين امر نيازمند اين است كه نوع نگاه و رويكرد ما نسبت به مهدويت و بهرهمندي از گنجينههاي ارزشمند معارفي آن (روايات، ادعيه، زيارات و...) تغيير يابد و در مسير درست آن قرار گيرد؛ تا در اين زمينه بتوان نظريهپردازي كرد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: